Kwetsbaar

Terwijl ik deze blog schrijf joelt de wind om het huis, hij doet de bomen heen en weer zwiepen, schudt de bladeren los en  maakt de takken kaal.

Begin oktober zaten de meeste bladeren nog aan de bomen, de eerste bomen en struiken begonnen te verkleuren. En dat is precies het moment waarop ik met de kinderen salamanders vond rondom de voet van onze fruitbomen. Elk jaar gaan ze in winterslaap tussen het schors, het hoge gras en de bladeren.

Winterslaap heeft iets fascinerends, het spreekt nogal tot mijn verbeelding: een behaaglijk plekje zoeken, het gezellig en warm maken, veel eten, een grote voorraad aanleggen en daarna kan je je voor een half jaar terug trekken uit de buitenwereld. Rust.

Maar als ik daar dieper over nadenk is het eigenlijk ook best beangstigend. Je moet een goede plek vinden die tegen vorst, weer, wind en roofdieren bestand is voor een half jaar! Is jouw plek goed genoeg om te gaan slapen? om je eraan over te geven? En dan nog het vertrouwen in je eigen lichaam dat alles vertraagd maar wel net genoeg aan de gang blijft om je in leven te houden en je weer te wekken als het lente wordt.

Een aantal jaar geleden ruimde ik in het voorjaar wat bloempotten op in de tuin. In een van die bloempotten kwam ik tientallen kikkers tegen die dicht tegen elkaar aan onder in de bloempot lagen, Toen ik ze beter ging bekijken bleken deze kikkers niet meer te leven. Ze waren waarschijnlijk doodgevroren omdat een bloempot niet bestand is tegen een paar graden vorst.

Zo kwetsbaar is het dus, deze kikkers maakten een verkeerde inschatting en werden niet meer wakker in het vroege voorjaarslicht.

Heel kwetsbaar was ook de  kleine vuurvlinder die ik op een mistige ochtend tegenkwam, hangend aan een grashalm.  Met zijn natte vleugels kan hij niet vliegen en dus moet hij volledig vertrouwen op zijn schutkleur. Wachtend tot de mist is opgetrokken en de zachte najaarszon zijn vleugels heeft gedroogd.

Ik werd enorm geraakt door de aanblik van deze vlinder aan een grashalm in verval. De kleine vuurvlinder heeft felle oranje, vurige kleuren met zijn vleugels geopend. Maar dichtgevouwen zijn de kleuren weinig opvallend. Juist alle vergrijsde kleuren van de mist, het verwelkte gras en een verkleumde vlinder gaven het tafereel een ingetogen schoonheid die ik ter plekke heb geschetst.

De afgelopen maand heb ik in het bos ook heel veel paddenstoelen geschetst in allerlei verschillende vormen en kleuren. Maar door over meer in mijn volgende blog!