"Reeënsporen als winterfossielen in de stijf bevroren modder" Ik kwam ze tegen op het zandpad.
Ik werd tijdens het schilderen verrast door het geluid van kleine zwanen die overvlogen. Wat een geweldig moment ik had ze al zo lang niet gezien en gehoord!
Het was een mooie ochtend. De kleuren van winterlandschap vind ik heel speciaal. De contrasten tussen warme en koude kleuren, daar krijg ik geen genoeg van.
Het was -6 graden en mijn verf en water bevroren zo snel dat ik er bijna niet mee kon verven. Gelukkig heb ik alle kleuren goed kunnen matchen, een foto is nooit hoe ik het echt zie.
De rest heb ik binnen gedaan.
Deze pagina's zijn van eind november en begin december. Het moment dat de helderheid uit de herfstbladeren verdwenen is en het grootste deel als een donkerbruine pap op de bodem ligt. Dat is het moment dat ik overvallen word door melancholie, ieder jaar weer. De periode dat de prikkels van buiten af mij al snel overweldigen en ik mij liever naar binnen keer in een huis met zacht licht en warme geuren.
Soms is er ineens groen te vinden op de bodem! Dit zijn eikenvarens, ze vangen eikenbladeren op en de laatste lijsterbessen uit de struik daarboven. Waarschijnlijk zijn ze gevallen toen kramsvogels en koperwieken een poging deden ze op te eten.
Ik realiseer me ineens wat een rijkdom aan leven zo 'n klein stukje aarde heeft. Ik vraag me af hoeveel organismen dit stukje aarde van ongeveer 30x30x30 cm zou tellen en hoe lang het zou duren om dat te onderzoeken. En wat zouden de onderlinge relaties zijn tussen al deze organismen?
Halverwege december wordt het koud en ga ik opzoek naar de frisse, tintelende schoonheid van de winter. Maar ze toont me haar meest genadeloze kant.
De structuren van lijnen en bellen in het ijs, ik verzamel ze en leg ze vast in mijn schetsboek. Voordat alles weer wegdooit: we hebben nog maar zo weinig winter de laatste tijd. Dan zie ik een vastgevroren voorntje in het ijs, voor hem was de winter alleen maar koud en hard.
Bij -4 graden doe ik deze keer een experiment met potloden. Het werkt beter met vorst dan waterverf. Toch ik voel ik me onhandig zonder de grote snelle streken van mijn waterkwast. De bewegingen met potlood zijn veel kleiner en fijner en ondanks dat ik veel met potlood heb gewerkt ben ik inmiddels blijkbaar verknocht geraakt aan mijn waterverf.
Reactie plaatsen
Reacties